پیغام گیر فردوسی :
نمی باشم امروز اندر سرای
که رسم ادب را بیارم به جای
به پیغامت ای دوست گویم جواب
چو فردا بر آید بلند آفتاب


پیغام گیر خیام:
این چرخ فلک عمر مرا داد به باد
ممنون توام که کرده ای از من یاد
رفتم سر کوچه منزل کوزه فروش
آیم چو به خانه پاسخت خواهم داد!


پیغام گیر منوچهری :
از شرم به رنگ باده باشد رویم
در خانه نباشم که سلامی گویم
بگذاری اگر پیغام پاسخ دهمت
زان پیش که همچو برف گردد رویم!


پیغام گیر مولانا :
بهر سماع از خانه ام رفتم برون.. رقصان شوم!
شوری برانگیزم به پا.. خندان شوم شادان شوم !
برگو به من پیغام خود..هم نمره و هم نام خود
فردا تو را پاسخ دهم..جان تو را قربان شوم!


پیغام گیر بابا طاهر:
تلیفون کرده ای جانم فدایت!
الهی مو به قوربون صدایت!
چو از صحرا بیایم نازنینم
فرستم پاسخی از دل برایت !


پیغام گیر نیما :
چون صداهایی که می آید
شباهنگام از جنگل
از شغالی دور
گر شنیدی بوق
بر زبان آر آن سخن هایی که خواهی بشنوم
در فضایی عاری از تزویر
ندایت چون انعکاس صبح آزا کوه
پاسخی گیرد ز من از دره های یوش


پیغام گیر شاملو :
بر آبگینه ای از جیوه ء سکوت
سنگواره ای از دستان آدمیت
آتشی و چرخی که آفرید
تا کلید واژه ای از دور شنوا
در آن با من سخن بگو
که با همان جوابی گویم
تآنگاه که توانستن سرودی است


پیغام گیر سایه :
ای صدا و سخن توست سرآغاز جهان
دل سپردن به پیامت چاره ساز انسان
گر مرا فرصت گفتی و شنودی باشد
به حقیقت با تو همراز شوم بی نیاز کتمان


پیغام گیر فروغ :

نیستم.. نیستم..اما می آیم.. می آیم ..می آیم
با بوته ها که چیده ام از بیشه های آن سوی دیوار می آیم.. می آیم ..می آیم
و آستانه پر از عشق می شود
و من در آستانه به آنها که پیغام گذاشته اند
...سلامی دوباره خواهم داد

امیدوارم تابستون خوش بگذره

وقتی در جعبه رنگ هایم را باز می کنم.

برای به دست اوردن رنگ بنفش آبی را با قرمز مخلوط می کنم.

و وقتی قر مز را با زرد مخلوط می کنم نارنجی به دست می آید.

وقتی آبی و زرد را مخلو ط می کنم سبز به دست می آید .

اما 

.

.

.یک رنگ را با هر رنگ دیگر ی مخلوط می کنم

جواب خود آن رنگ است یعنی مشکی 

حال وقت ریا ضی است

باز هم توان

هر چه یک را به توان هر عددی می رسا نم جواب خود آن است یعنی یک .

بعضی از ما انسان ها هم مانند به توان رسیدن یک و مخلوط شدن رنگ مشکی  یک کلام هستیم.

یا نیاز به تغییر نمی بینیم یا در مقابل هر تغییر چه+ و چه_ مقاومت می کنیم کاش ما ظرفیت داشته باشیم که حتی اگر صفری هم خاست در کنار ما بنشیند

از او برای پیشرفت خود استفاده کنیم و یک وجودمان را با ان صفر به 10 برسانیم.

تموم شد اون همه روزگار خوش

تموم شد اون همه در باره باران حرف زدن بااف ام

تموم شد اون همه پلی گفتن سر کلاس خانم خمسه

تموم شد اون همه خورشید کشیدن برای نگین

تموم شد اون همه فو تبال با ضیا و نیکی و الو و غزاله و مازمور

تموم شد اون همه نشستن دم در دبیرستان

تموم شد اون همه پریدن بغل رسی

تموم شد اون همه گرفتن دست هم زیر بارون و چرخیدن(این قسمت تقدیم به پلی)

تموم شد اون همه مهربونی ضحی

تموم شد اون همه گاو کشیدن حورا

تموم شد اون همه حرف زدن در باره بادبادک با نسیم

تموم شد آن همه متر کردن حیاط با خرازی و رهبر

تموم شد آن همه سر کار گذاشتن فلر

تموم شد اون مسافرت کاشان

و تمام شد آن همه خاطره با دوستانم اگر اسمتان فراموش شده  با شما انقدر خاطره داشتم که انگشتانم تحمل تایپ ندارد

برای شما

نظر یا دتون نره!

گفت شیفتــه بــاران شــو ،
وقتـی بـی‌تـابی می بــارد و خیست می‌کنـد ،
شیفتــه بـاران که شـدم ، بـــاران باریـد امـــــــا
هرگـز خیســـم نکرد .
شاید هنوز تا سپیده ‌دمـان شیفتگی راستین هزار فرسنگ فاصله است.
امــــا تـو ای سپیــده صبـح
بــه هنـگامه میــــلادم دستــی بـرآور
بگــذار نامم مشوش هراس از پیـــروزی تاریکـــی نبــاشد
بــه هنـگامــه آغـــــازم دستــی بـرآور
بگـذار نه شیفتــه باران باشم ، نه مهتاب ، نه ابر ، نه شب و نه ستاره
بــه هنـگامه آمـــــدنم دستـــی بـرآور
بگـذار طلوع دروغیـن شب بیچـاره ای نباشـم ، در انتـظار نافرجـام روشنـــــــی
خـــدا را
بــه هنگامـــه میـلادم دستــی بـــرآورد.

سلام! سلام!

چرا شکسته شد صدایتان؟

          چشمهایتان چرا هنوز سکوت کرده اند؟

                     کبوتران چرا

                    از کنارتان به ناگهان پر کشیده اند؟

دگر درون مخمل سیاه شب چرا ستاره نیست؟

      ستاره های آسمانتان کجاست؟

     مه غلیظ و ممتدی کنار رد پایتان به جاست

               چه سبقت عجیب و جالبی

چرا نگفته اید

                که قصد از این سفر به ناکجاست!